Nadat ik in
2002, in het Antwerpse
Stadsarchief een oude verbouwingsaanvraag voor "Den Roosenboom" kon inzien,
raadpleegde ik de archeologische dienst van de Stad Antwerpen. De stadsarcheoloog wees me op de abnormale laagte van het keldergewelf. Hij uitte het vermoeden dat de bestaande vloer wel eens een ophoging kon zijn van een oudere vloer, wat de geringe hoogte van de kelder kon verklaren.
In juni 2003 startte ik mijn graafwerken. Op circa 70 cm diepte vond ik een oude vloer, verborgen onder een even dikke laag steenpuin. Reden genoeg om verder te werken, en te pogen de ganse oude vloer bloot te leggen.
Begin oktober 2003 vorderden mijn graafwerken tot aan een platte grafsteen in de vloer. Onder de steen bleek een rechthoekige gemetste constructie te zitten, die tot aan de oudste vloer doorliep. Vanaf die oudste vloer begint een ronde waterput. Het is een zogenaamde "flesput", die dus bovenaan konisch toeliep. De "hals" van de fles werd evenwel in het verleden deels vervangen door de rechthoekige constructie van vandaag. In de put staat circa een meter perfect drinkbaar water.
Sommige geglazuurde scherven en vooral tegelstukken in het stortpuin voeden de thesis dat mogelijk ooit majolica (voorloper van faïence) werd vervaardigd in dit huis. Majolica was een sterk Antwerps product, tot de protestantse gilde ervan moest vluchten naar Nederland, omwille van de inquisitie.
"Den Roosenboom", volgens het gevelopschrift gebouwd in de 17de eeuw, werd bovenop nog oudere fundamenten gebouwd. Aangenomen kan worden dat een houten bovenbouw verwoest werd tijdens de Spaanse Furie.
De groene potscherven zijn de restanten van "Spaanse Kruiken" uit de 15de - 16de eeuw. Ik kon de scherven deels reconstrueren tot twee amforen, terwijl ook restanten van een asurne met beenderresten uit het stortpuin kwamen. Ook zelfgemaakte nagels kwamen boven.
